চেনেহৰ সখা মোৰ শেষ অনুৰোধ
অতীতক নেযাবা পাহৰি,
সমাপি জীৱন খেলা বসুধা বুকুত
যাম গৈ যিদিনা আঁতৰি,
অতীতক নেযাবা পাহৰি৷
সুখে দুখে জীৱনৰ ফুৰে পাছে পাছে
অতীতৰ মধুৰ সপোন,
নিমিষতে বিষাদত ধৰেহি আগত
এৰি অহা প্রেমৰ দাপোন,
অতীতৰ মধুৰ সপোন৷
কঁপি থকা ওঁঠ দুটি নোৱাৰে ফুটাব
যাওঁ বোলা বিদায়ৰ বাণী;
দুগালে বাগৰি যায় চকুলো দুধাৰি,
মাগো মাথোঁ শেষৰ মেলানি,
যাওঁ বোলা বিদায়ৰ বাণী৷
বিষাদ-ডাৱৰে ঢাকে জীৱন-আকাশ,
পোহৰৰ লেশ মাথোঁ নাই;
এখুজি দুখুজি কৰি ধীৰে ধীৰে দেহি,
বাটৰুৱা যায় আগুৱাই,
পোহৰৰ লেশ মাথোঁ নাই৷
আন্ধাৰ-মুধাৰ বাট নমনি একোকে
সমুখত স্মৃতিৰ শ্মশান;
কতনো প্ৰেমৰ ছবি লৈ গৈ তাতে
তোলে এটি সকৰুণ তান,
সমুখত স্মৃতিৰ শ্মশান৷
তাৰে মাজেদিয়ে যায় বাটৰুৱা মোৰ
সুখৰ দুখৰ গান শুনি,
আশা নিৰাশাৰ ৰেখ বুকুৰ মাজত
আঁকি লৈ অকলে আপুনি,
সুখৰ দুখৰ গান শুনি৷
শুকুলা পাখিৰে সৌ নাওখনি লই
নাৱৰীয়া আছে বাট চাই,
উঠিম যেতিয়া মই নাৱৰ বুকুত,
নাও মেলি যাব ভটীয়াই,
নাৱৰীয়া আছে বাট চাই৷
দূৰত গৰজে শুনা অনন্ত সাগৰ
পৰ্ব্বত সমান ঢৌ তুলি,
বাহু-তোলা মৰণৰ শেষ আলিঙ্গনে
চিন-চাব নেৰাখে সমূলি,
পৰ্ব্বত সমান ঢৌ তুলি৷
অনাদৰ-অৱহেলা যত জগতৰ
সুখ-দুখ সকলো পাহৰি,
সকলোকে অন্তৰৰ প্ৰণাম জনাই
নাও মেলি আহিলোঁ আঁতৰি,
সুখ-দুখ সকলো পাহৰি৷
সন্ধিয়াৰ আকাশৰ সৰু তৰাটিৰ
সাদৰৰ শেষ আৱাহন,
সেউজীয়া প্ৰকৃতিৰ কোমল কোলাত
খেলা মোৰ হ’ল সমাপন,
সাদৰৰ শেষ আৱাহন ৷
নাও মেলি আহিলোঁ আঁতৰি,
অতীতক নেযাবা পাহৰি৷
অতীতক নেযাবা পাহৰি,
সমাপি জীৱন খেলা বসুধা বুকুত
যাম গৈ যিদিনা আঁতৰি,
অতীতক নেযাবা পাহৰি৷
সুখে দুখে জীৱনৰ ফুৰে পাছে পাছে
অতীতৰ মধুৰ সপোন,
নিমিষতে বিষাদত ধৰেহি আগত
এৰি অহা প্রেমৰ দাপোন,
অতীতৰ মধুৰ সপোন৷
কঁপি থকা ওঁঠ দুটি নোৱাৰে ফুটাব
যাওঁ বোলা বিদায়ৰ বাণী;
দুগালে বাগৰি যায় চকুলো দুধাৰি,
মাগো মাথোঁ শেষৰ মেলানি,
যাওঁ বোলা বিদায়ৰ বাণী৷
বিষাদ-ডাৱৰে ঢাকে জীৱন-আকাশ,
পোহৰৰ লেশ মাথোঁ নাই;
এখুজি দুখুজি কৰি ধীৰে ধীৰে দেহি,
বাটৰুৱা যায় আগুৱাই,
পোহৰৰ লেশ মাথোঁ নাই৷
আন্ধাৰ-মুধাৰ বাট নমনি একোকে
সমুখত স্মৃতিৰ শ্মশান;
কতনো প্ৰেমৰ ছবি লৈ গৈ তাতে
তোলে এটি সকৰুণ তান,
সমুখত স্মৃতিৰ শ্মশান৷
তাৰে মাজেদিয়ে যায় বাটৰুৱা মোৰ
সুখৰ দুখৰ গান শুনি,
আশা নিৰাশাৰ ৰেখ বুকুৰ মাজত
আঁকি লৈ অকলে আপুনি,
সুখৰ দুখৰ গান শুনি৷
শুকুলা পাখিৰে সৌ নাওখনি লই
নাৱৰীয়া আছে বাট চাই,
উঠিম যেতিয়া মই নাৱৰ বুকুত,
নাও মেলি যাব ভটীয়াই,
নাৱৰীয়া আছে বাট চাই৷
দূৰত গৰজে শুনা অনন্ত সাগৰ
পৰ্ব্বত সমান ঢৌ তুলি,
বাহু-তোলা মৰণৰ শেষ আলিঙ্গনে
চিন-চাব নেৰাখে সমূলি,
পৰ্ব্বত সমান ঢৌ তুলি৷
অনাদৰ-অৱহেলা যত জগতৰ
সুখ-দুখ সকলো পাহৰি,
সকলোকে অন্তৰৰ প্ৰণাম জনাই
নাও মেলি আহিলোঁ আঁতৰি,
সুখ-দুখ সকলো পাহৰি৷
সন্ধিয়াৰ আকাশৰ সৰু তৰাটিৰ
সাদৰৰ শেষ আৱাহন,
সেউজীয়া প্ৰকৃতিৰ কোমল কোলাত
খেলা মোৰ হ’ল সমাপন,
সাদৰৰ শেষ আৱাহন ৷
নাও মেলি আহিলোঁ আঁতৰি,
অতীতক নেযাবা পাহৰি৷
1 টা মন্তব্য:
এই মজা:
Post a Comment